Miriam, 07-10-10

Nederlands

Hier is ze dan 🙂 Geboren op 7 oktober 2010 om 05:17 in de ochtend. Gewicht 4330 gram, lengte 56 cm. Hieronder een kort verslag van de bevalling…

Dinsdag 5 oktober mocht ik dus weer terug naar het ziekenhuis om me in te laten leiden. Ze begonnen met Prostin (een gel die de verweking van de baarmoederhals moet stimuleren). Ik kreeg 2 porties en moest vervolgens de nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Die avond kreeg ik wel wee-achtige krampjes, maar helaas waren die de volgende ochtend weer voorbij. Aangezien ik toen exact 14 dagen overtijd was, werden mijn vliezen gebroken en moest ik aan de weeënopwekkers. Die werkten prima, na een tijdje kreeg ik vrij regelmatige weeën. In het begin dacht ik: ‘Dit valt nog mee. Als het zo doorgaat trek ik de rest van de bevalling wel.’ De eerste paar uur kon ik ze zelf, met behulp van wat gas, wegpuffen, maar op een gegeven moment werden ze zó erg dat ik er bijna letterlijk van door het plafond ging. Dat schijnt normaal te zijn, de weeënopwekkers zorgen voor veel heftiger weeën dan je lijf zelf kan verzinnen. Toen ze me vervolgens vroegen of ik een ruggenprik wilde zei ik dan ook volmondig ‘Ja!’. De drugsvrije bevalling probeer ik een andere keer wel weer… De anesthesist arriveerde kort daarna en plaatste snel en effectief de ruggenprik. Een ongelooflijke opluchting toen die na zo’n 15 minuten begon te werken! De rest van de nacht heb ik pijnloos doorgebracht, en rond 2 uur ‘s ochtends had ik volledige ontsluiting. Een uurtje later mocht ik gaan persen. Helaas had onze dochter niet zo’n zin in het laatste stukje, en is ze er om 05:17 met de zuignap uit getrokken. Een wolk van een baby, niet te geloven dat we zoiets prachtig hebben weten te creëren. Sinds zaterdag zijn we weer thuis en proberen we te wennen aan het leven met een zuigeling. De overgang is beangstigend maar tot nu toe redden we ons aardig (afgezien van het slaapgebrek). Gelukkig is ze volkomen gezond 🙂 We nemen het zoals het komt.

English

Here she finally is 🙂 Born on the 7th October 2010 at 05:17 in the morning. Weight is 4330 grams, length is 56 cm. See below for a short report of the labour…

Tuesday the 5th October I was allowed back to the hospital to be induced. They started me off with Prostin (a gel that is supposed to stimulate the softening of the cervix). I got 2 doses and had to stay for the night in the hospital. I got some contraction-like cramps that evening, but unfortunately they had stopped again by next morning. Since I was exactly 14 days overdue by then, they ruptured my membranes and they put me on a drip to get the contractions going. The drip worked fine, after a while I got fairly regular contractions. In the beginning I thought: ‘This isn’t too bad. If it goes on like this I’ll get through the labour fairly easily.’ For the first couple of hours I was able to get through them by myself, with the help of some gas, but after a certain point they got só intense I almost literally hit the ceiling. That seems to be normal, the drip that causes contractions gives you much more intense contractions than your own body would ever think of. So when they asked whether I wanted an epidural my answer was a loud ‘Yes!’. I’ll try a drugsfree labour the next time around… The anaesthetist arrived shortly thereafter and gave me an epidural quickly and efficiently. It was a great relief when that started to work about 15 minutes later! I spent the rest of the night free from pain, and around 2 am I was fully dilated. About an hour later I was allowed to start pushing. Unfortunately our daughter didn’t fancy the last few centimetres, and she was pulled out by ventouse at 5;17 am. A beautiful baby, it’s almost impossible to believe that we created something so wonderful. We’ve been at home since Saturday and we’re trying to get used to life with an infant. The transfer is frightening but we seem to be coping pretty well so far (apart from the sleep deprivation). Fortunately she’s completely healthy. We’ll take things as they come.